Hoe ontwikkel je een eigen bladformule?

Onze grafisch vormgever Lotte vertelt in deze blog hoe je een magazine vormgeeft. Watch and learn.

Het vormgeven van een magazine dat één keer in de zoveel tijd uitkomt (vandaar de naam Periodiek), voor een leuke klant van ons, was voor mij een toffe december klus. Het magazine is al acht keer eerder uitgegeven, maar deze nummer negen mocht meer naar een eigen magazine worden vormgegeven. Losser van de huisstijl, een eigen bladformule. Daar kon ik wel wat mee! In samenwerking met een nieuwe tekstschrijver werden artikelen inhoudelijk sterker en begonnen verhalen meer te leven. Dit helpt in de vormgeving van een nieuwe formule. Let’s go!

Concepting

De artikelen in het magazine zijn informatief, gaan veelal over ontwikkeling en de medewerkers van Werkis staan centraal. Het magazine staat boordevol tips en is erg leuk om te lezen. Op deze manier wordt er een gevoel van saamhorigheid gecreëerd. Je hoort graag bij de club. En dat is precies het doel van het magazine. Qua vormgeving wil ik dit gevoel van herkenbaarheid dan ook verder uitvergroten. Fotografie van eigen medewerkers en collega's wil ik in dit concept dan ook het liefst zo groot mogelijk toepassen. Vervolgens kies ik ervoor om veel gebruik te maken van de basiskleuren zwart en wit. Op deze manier creëer je een bepaalde rust wat het geheel overzichtelijk maakt om te lezen. De toevoeging van kleur gebruik ik selectief per artikel en daar wissel ik in af. Soms geel, soms paars, blauw of mintgroen. Elk artikel is opgemaakt met een bepaald kleurenpalet zodat je weet wat bij elkaar hoort.

Allereerst ga ik op zoek naar een andere typografie. Zowel de broodteksten als de koppen ga ik in deze nieuwe opzet compleet vernieuwen. Voor de broodteksten, tussenkoppen en inleidingen kies ik voor 'Neue Haas Grotesk Display'. Dit lettertype is goed leesbaar, maar wel met aangepaste spatiëring. Het is een strak lettertype en dit geeft de koppen ook een stoere uitstraling. Voor de grote titels van de artikelen besluit ik te variëren: soms speels door een script-letter te gebruiken in combinatie met een serif-letter en bij bepaalde artikelen weer strak, zonder schreef (sans serif). Op deze manier zorg je voor een speelse dynamiek wat het geheel interessant houdt om te lezen en door te bladeren. Deze dynamiek wordt versterkt door het afwisselende gebruik van kleur en zwart-wit.

Bepaal het stramien

De volgende stap is het vastleggen van het stramien in InDesign. Wat zijn de marges van de pagina? Hoe pas ik foto’s toe? Full page, in kaders? Hoe groot mag de foto dan zijn? Op wat voor manier duid ik een artikel aan? Waar zet ik de paginanummering? Hoe groot is de interlinie? Hoe ga ik om met streamers? Dit alles leg ik vast in het ontwerpprogramma waardoor het hele magazine volgens een vast stramien kan worden opgemaakt.

Don’t forget to read

Nadat alles is vastgelegd, kan ik pas echt gaan beginnen met het opmaken van de artikelen. Ik start met het lezen van elk artikel. Dit helpt enorm om de opmaak op een goede manier toe te passen. Waar plaats je een streamer? Waar breek je de tekst af? Waar plaats je een afbeelding? Is een tussenkopje logisch of niet? Dit lijkt misschien overbodig als grafisch vormgever, maar dat is het niet. Je wilt de artikelen goed leesbaar houden, het bepaalt de logica van het artikel. Een absolute aanrader dus!

De essentie van het beeld

Beeldmateriaal is essentieel. Ik kijk eerst naar de beelden die zijn aangeleverd. Kan ik daarmee werken? Zijn de beelden van goede kwaliteit? Is de resolutie hoog genoeg? Het antwoord op deze twee vragen bepaalt meteen hoe groot de foto in het artikel geplaatst kan worden. Een foto kan nog zó mooi zijn, maar als deze een lage resolutie heeft kun je er weinig mee. Het bepaalt dus eigenlijk direct de opmaak en daarin moet je soms keuzes maken. Sommige beelden zou je over de volledige breedte willen toepassen. Is het niet toereikend? Dan ben je genoodzaakt een andere keuze te maken. Dat is de praktijk en dat is soms schipperen. Waar het kan, gebruik ik foto’s groot, soms zelfs over een hele spread. En in andere gevallen gebruik ik foto’s in kleinere kaders. Ook hierin is de afwisseling belangrijk. Waar nodig vul ik het artikel aan met stockfotografie. Ik wissel full colour fotografie af met zwart-witfotografie. De cover met het portret van een medewerker in zwart-wit maakt de uitstraling stoerder. Absoluut een bewuste keuze.

The finishing touch

Het echte opmaken kan beginnen: per artikel kijk ik wat passend is. Bij één artikel blijf ik binnen het stramien, maar pak ik meer uit. De inhoud vraagt hierom. Het handshake festival, een eerder evenement van Werkis, zat destijds vol peace, love and happiness en die uitstraling wil je dan ook vasthouden. De foto’s worden hier dan ook niet in kaders gebruikt maar juist in vintage polaroids. Op deze manier werk je nog steeds binnen het stramien, maar maak je een artikel weer eigen. Dit zorgt voor de vereiste variatie. Bepaalde delen tekst mogen in kaders geplaatst worden om deze meer uit te lichten. Ook dit bepaalt weer heel erg de vorm van de pagina. Elk artikel is een puzzeltje dat je gaat oplossen.

52 pagina’s en heel wat uren werk verder: alles is dubbel gecheckt... op naar de drukker! Het magazine werd bij zo’n 200 medewerkers per post aangeboden in de kerstvakantie. Dat is nog eens lekker leesvoer!